Bill Frisell elmalarla armutları itinayla aynı sepete yerleştiriyor

Bill Frisell, olağanüstü çeşitlilik gösteren kariyeri boyunca lider olarak sadece bir avuç trio kaydı yapmıştı. Bu durum, sanatçının ne kadar sık performans sergilediğini bilince şaşırtıcı geliyor. Frisell, son yıllarda Kenny Wollesen ve Tony Scherr ile, şimdilerde Rudy Royston ve Thomas Morgan'la empatik bir üçlü oluşturdu. Frisell'ın yeni albümü "Valentine" Frisell, Royston ve Morgan üçlüsünün stüdyo albümü olarak yerini aldı. Tabi Royston ve Morgan ikilisinin "When You Wish Upon A Star" albümündeki Frisell beşlisinin de bir parçası olduğunu hatırlatalım. "Valentine", iki yıl süren uluslararası bir turnenin sonrası ve Village Vanguard'da gerçekleşen iki haftalık bir performans maratonunun ardından kaydedildi. Albümde yer alan on üç parçanın canlı enerjisi benzersizdir.

Thelonious Monk ve Duke Ellington gibi Bill Frisell de eski kompozisyonları sıklıkla yeniden ziyaret ederek, cümleleri yeniden düzenleyerek kelime hazinesini geliştirdi. Albümde yeralan melodilerin çoğu eski materyallerin yeniden işlenmesidir. Frisell, yıllar boyu birçok Monk melodisini yeniden işlese de, kendi yazdığı ve albüme adını veren "Valentine"da Monk'un ruhu, Morgan'ın yürüyen baslarıyla güçlendirilmiş şakacı, açılı bir blues'a kulak veririz. Üçlünün keşfetmeye dönük eğilimi Ellington'ın bestecisi Billy Strayhorn'un "A Flower is a Lovesome Thing" isimli parçasında büyük etki yarattı; parçada, Royston'un kaygan fırçaları ve Morgan'ın melodik kontrpuanı Frisell'in tembel icatları etrafında sezgisel olarak örüldüğü söylenebilir.

Bu albümde eski bestelerin yeni sürümlerini mukayese etmek dinleyiciye cazip gelebilir, ancak bu durum elmalarla armutların aynı sepette olduğu bir senaryo gibidir. Malili şarkıcı ve söz yazarı/gitarist Boubacar Traoré'nin ilk olarak Frisell'in harika "The Intercontinentals" albümünde (Elektra Nonesuch, 2003) yeralan "Baba Drame" bestesi orijinaline göre daha iskelet ama yine de hipnotik bir icra olmuş. Morgan ve Royston gitgide daha canlı ritimler hazırlarken Frisell, Traoré'nin bulaşıcı melodilerinden uzaklaşarak Frisell'in vaktiyle Bill Morrison belgeseli için yaptığı The Great Flood'daki (Icarus Films, 2014) “Levees” ve Mali blues'dan Delta blues'a doğru yaklaşmış. Parçada, Morgan'ın kurcalayan türden bası ve Royston'un gürültülü ritimleri, Frisell'in huzursuz ama zarif icrasına mükemmel cevap veriyor.

Bir başka Morrison filmi için yazılan ve daha önce kaydedilmemiş "Electricity" bu albümde daha çağdaş bir yöne sahip. Gitarist ve basçı, Royston'un itici groove'larına uyumlu ama tuhaf bir melodik yol çiziyor. Frisell tarafından Hal Willner'ın bir Allen Ginsberg şiirine dayanan yapımı "Kaddish" için bestelediği ilginç atmosferik bir parça olan "Hour Glass" da ilk kez yayınlanmıştı. "Winter Always Turns to Spring" parçasında ise Frisell basit ama unutulmaz melodiler ve armoniler yaratma becerisinin altını çiziyor.

Ian Patterson

Bu yazı Ian Patterson tarafından yazılmış 3 Ağustos 2020 günü AllAboutJazz web sitesinde yayınlanmıştır.

Cazkolik.com / 19 Ağustos 2020, Çarşamba

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN