Cazkolik yazarı sevgili dostumuz Cenk Akyol bu kez Alman caz rock gitaristi Ali Neander`in yeni ve ilk albümünü bizler için masaya yatırıyor.

Dinlemekte olduğunuz parça Ali Neander`in albümünden alınan "Positively No Stairway To Heaven" isimli çalışmasıdır.

Uzun zamandır Cazkolik`e bir şeyler yazmamaktan dolayı suçluluk duygusu ile kavrulup, miskinlik rüzgarı ile serinliyordum ki, son zamanlarda keşfettiğim Alman gitarist Ali Neander`in albümü bana bir gayret verdi, ESC Records`dan 2010 sonunda yayınlanan albümü ise sarsıp harekete geçirdi.

Frankfurtlu bu usta gitaristi ilk önce ismi dolayısıyla Türk kökenli zannettim ama sonradan asıl isminin Albrecht (Dürer gibi !) olduğunu gördüm. Albüm, tecrübeli müzisyenin ilk solo albümü. Aşağıdaki kadroda göreceğiniz çok önemli iki müzisyenin (Paul McCandless, Helmutt Hattler) eşliği, kulağı benim gibi caz-rock`a delik olan dinleyicileri hayli cezbediyor doğal olarak ve bu sayede bu harika albümü ıskalamamış oluyorsunuz. Ama albümün bence en önemli başarısı kadrodaki isimlerin kudreti değil, albümdeki bestelerin ve düzenlemelerin yetkinliği. Bu usta işi yapımda belki de esas çekici partisyonlar kadronun genç zihinlerinden çıkan ses örgülerinde ve düzenlemelerde.

Kadro demişken, kimler var gelin bakalım; Gitarlarda tabii ki Ali Neander, bas gitarda Alman fusion bas gitarı denilince Wolfgang Schmidt (Passport) ile akla gelen (en azından benim) iki isimden biri olan Helmutt Hattler. Kendilerine özgü, eğlenceli hatta deli dolu fusion yapan Kraan grubunun bu müzisyenini yine üç, dört sene öncesine kadar grupta beraber çaldığı, Guru Guru ve Karthago`da da çalmış klavyeci Ingo Bischof da iki parçada yalnız bırakmamış. Davul setinin arkasında da 1985 doğumlu Moritz Müller var. Hollandalı piyanist Jasper Van`t Hof`un Hotlips grubu ile diskografisine iyi bir başlangıç yapan davulcu son beş senede Midge Ure (hatırlayanınız var mı?) Haddaway, Chic (toprağı bol olsun, Tony Thompson çalardı eskiden davulu Chic`de) gibi pop, funk gruplarında çalmışlığı ve Dennis Chambers gibi bir ağır sıklet davul cambazı ile davul atelyeleri düzenlemişliği de var. Gelelim en ünlü isme.... Oregon`un Paul McCandless`ı için albümün assolisti diyebiliriz. Babası da, dedesi de üflemeli çalgılar müzisyeni olan Amerikalı müzisyen albümün genelindeki sert tonların ve ritmlerin üstüne albümü melodik olarak zenginleştiren obua ve soprano saksofon soloları ile iyi bir kontrast yaratıyor. Birer parçada da elektronik beat`ler ile akustik davulu aynı ritmik kalıpda harikulade uygulayabilen ve bu konuda da isim yapmış davulcu Oli Rubow ve bas gitarist Frowin Icker var.

Ali albümün notlarında bana iş bırakmamış ve her parça için kısa kısa düşüncelerini karalamış. Albümün tarzı için 70`lerin başındaki ilk caz-rock nesline selam eden, fakat retro-nostaljik bir melankoliye kapılmayan, yeni müzikal ufuklara yelken açan bir ilk albüm diye bahsetmiş.

İlk parça Seventh Sense`deki marimba tonunu seçmesine Zappa`nın Ruth Underwood`u sebep olmuş. Bir yandan da 7/8 lik ritmi ile genç davulcu Moritz`i Jan Hamer`ın ilk sololarındaki Tony Smith ile kıyaslamış. Bence bu parça albümdeki en “progressive-rock” duygusu olan düzenleme.

Albümdeki parçalarda çeşitlilik, müzisyenin açık fikirliliği ve özellikle yeni nesil davulcuların coşkusu ile iyi bir harman oluşturmuş. Bill Connors gitarına güzellemeler, Stairway To Heaven parodisi, Ambient Tekno bölümler olmasına rağmen bütünlüğü bozulmayan “solid” bir albüm var ortada.

Besteler, bazı istisnalar dışında Ali Neander`e ait. Ayrıca efsanevi Mahavishnu Orchestra albümü Birds Of Fire`dan McLaughlin bestesi Celestial Terrestrial Commuters yorumu da var, çifte bas davullu ve metalik gitarlı olanından... Bir kaç parça Helmutt Hattler ile ortak beste ve bir de Winterlude isimli küçük bir parça da Paul McCandless ile.

Ali Neander feat. Helmutt Hattler (2010, ESC Records)
www.esc-records.de/public/go.html
alineander.de

Cenk Akyol
Cazkolik.com / 09 Haziran 2011, Perşembe

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN