Dinlediğiniz müzik albüme adını veren "Icarus" isimli çalışmadır.

Bir zamanlar Amerika`da...

Kırk sene önce, caz müziğin daha çok beyaz adamın eline geçtiği yıllar başladığında yayınlanan bir albüm kendisinden sonra tanımlanan bir çok türe ilk kıvılcımını verdi. Saksofoncu Paul Winter yanına şimdilerde yıldızlar topluluğu diyeceğimiz kadroyu alarak Paul Winter Consort adı ile kaydettiği yazımızın konusu olan bu tarihi albümden önce Northwestern Üniversitesindeyken Paul Winter Sextet adı ile kurduğu toplulukla katıldığı müzik yarışmasında efsanevi yapımcı John Hammond`ın (John Henry Hammond II) ve Dizzy Gillespie`nin dikkatini çekmişti. Öyle ki John Hammond caz müziğin Afrika kökenli müzisyenlere ait olduğunu, beyaz müzisyenlerin siyahilerden orijinal fikirleri çalarak ilk caz kayıtlarını yaptıklarını belirten açık sözlü ve müzik piyasasında kudretli bir isimdi. John Hammond`ın Paul Winter`a olan mükafatı CBS ile beş plaklık bir anlaşması olmuştu.

Icarus, 1972 yılında New York`ta yine şimdilerde efsane statüsündeki Eddie Kramer ve Dave Palmer, Roy Cicala gibi isimler tarafından kaydedildi. Plağın yapımcısı ise batı medeniyetinin tüm dünyayı etkisi altına alan pop müziğinin Birkaç mimarından belki de en önemlisi George Martin`di. Albümün etkisi yıllar sonra bir söyleşisinde de belirttiği üzere hala üzerinde olan George Martin, albümün “şimdiye kadar kaydettiğim en iyi iş” olduğunu belirtmişti.

Neredeyse tamamen akustik enstrümanlarla (elektrik bas, org dışında) kaydedilmiş, çığır ve kafa açan Icarus albümü iyi bir ekip çalışmasına örnek bir imece işi. Kadrodaki isimler işte bu kadar etkileyici;

Consort`un çekirdeği:
Paul Winter - soprano saks, vokal
David Darling - çello, vokal
Paul McCandless - obua, İngiliz kornosu, kontr-bas, Sarüsofon, vokal
Ralph Towner – klasik gitar, 12 telli gitar, piyano, regal org, vokal
Herb Bushler - Fender bas
Colin Walcott - konga, tabla, mridangam, surdos, davul seti, timpani, bas marimba, sitar

Consort`un arkadaşları:
Andrew Tracey - resonator gitar, ses
Billy Cobham – davul seti,
Milt Holland – Gana vurmalıları
Larry Atamanuik – davul seti
Barry Altschul – çeşitli vurmalılar
Janet Johnson, Paul Stookey, Bob Milstein - sesler

Zaman zaman fusion olarak da adlandırılan, sonraları özellikle 1980`lerin başında New Age olarak pazarlanan ve ticari bir başarı elde eden akustik müziklere fikir veren bu albüm, 70`ler ve 80`lerde büyük başarı kazanan Oregon grubunun da kuruluşuna sebep oldu. Paul Winter`ın Consort`u ile biraraya gelen Ralph Towner, Paul McCandless ve Colin Walcott yanlarına kontrbasçı Glen Moore`u alarak ünlü Oregon grubunu kurdular. Albümdeki bestelerin büyük çoğunluğu gitarist Ralph Towner`a ait. Albümün açılış parçası olan ve albüme ismini veren Icarus isimli Ralph Towner bestesi kulağınıza bir kez değdimi bir daha çıkmayacak bir küpe oluyor. Çellocu David Darling`in Fillmore East soyunma odasına yazdığı beste olan “Ode to a Fillmore dressing room” seneler sonra Sezen Aksu`nun Deli Kızın Türküsü`nde de kullanılmıştı. Parçada Colin Walcott vurmalıların yanında sitarı da başarı ile çalıyor. Paul Winter albümün kapanış parçası Minuit`da Gine`li politikacı/müzisyen Fordeba Keita`nın 2. Dünya Savaşı`nda Fransız askerlerince öldürülen Afrikalılara ağıtı seslendiriyor.

Geç de olsa tanışacağınız bu çağdışı albüm belki de sizi de tarih öncesine, sayısal zamanlar öncesi naif günlere götürecek.

Cenk Akyol
cenkakyol@cazkolik.com

Cazkolik.com / 28 Ağustos 2013, Çarşamba