Cenk Akyol yazdı: "Catherine Deneuve seni hiç unutmayacak tıpkı bizim gibi..."

Cenk Akyol yazdı: "Catherine Deneuve seni hiç unutmayacak tıpkı bizim gibi..."

Catherine Deneuve seni

hiç unutmayacak tıpkı

bizim gibi (*)

Ray Charles’ın, Paul McCartney’nin, Leon Russell’ın Robbie Robertson’ın, Leonard Cohen’in ve daha bir çoğunun şaheserlerini onlardan daha iyi söyleyen ve Paul McCartney’nin dediği gibi onları bir soul marşına çevirebilen eşsiz bir şarkıcıya geçtiğimiz hafta elveda demek zorunda kaldık.

* * *

1960’larda Britanya’da beliren mavi gözlü soul şarkıcıları içerisinde popüler müziği onun kadar etkileyenlere belki bir de Van Morrison’ı eklemek gerekir. Ama repertuarına aldığı parçaları artık sadece ondan dinlememek istemenizi sağlayacak kudrette bir yoruma, doğuştan gelen bir vokal yeteneğine sahip bir başka birini bulmak çok zor.

* * *

1969’daki efsanevi Woodstock Festivali`nin Carlos Santana, Alvin Lee ve Richie Havens ile birlikte 4 kare asından biri olmadan çok önceleri “o eski ingiliz şehrinde” (Jeff Lynne beni andı) Sheffield’da boğaz tokluğuna çaldı senelerce.

* * *

İlk Beatles yorumuyla ıskaladığı başarıyı ikinci şutunda doksana çakarak yakalar. Jimmy Page’in gitarının da yeraldığı With a little helps from my friends yorumu onun en çok tanınan kayıtlarından biri halen. 

Sheffield publarında Vance Arnold sahne ismi ve Avengers adlı eşlikçi grubuyla çaldığı ilk yıllarda Rolling Stones’un ön grubu olarak biraz ön plana çıkabilse de başarıyı o zamanların tabiriyle zıpkın gibi bir grupla yakalar. Sonralarda Wings ile ünlenecek harika gitarist Henry McCullogh, sonraki yıllarında da sahnede ve stüdyoda hep yanında olacak, Eric Clapton’un da sağ kollarından piyanist Chris Stainton (o zamanlar grupta bas çalıyordu), yine İngiliz rock müziğinin isimsiz kahramanlardan klavyeci Tommy Eyre ve davulcu Kenny Slade’den oluşan Grease Band’in simyası ile kendini bir anda müzik listelerinin zirvesinde ve Woodstock sahnesinde bulur.

* * *

70’lerin başında Leon Russell’in başını çektiği, girip çıkanlarla 50 kişiye yaklaşan müzisyen çetesiyle yapılan Mad Dogs & English Men turnesi ve konser albümü o yıllarda iyi eleştiriler almasa da şu anda gelmiş geçmiş en iyi konser albümlerinden kabul edilmekte.

* * *

Onu hatırladığım ilk görüntü kötü bir betamax kasette izlediğim Woodstock performansı. Batik gömleği ve alameti farikası spastik el kol hareketleri ile o yaşımda Michael Shrieve’in akla zarar davul performansı kadar dikkatimi cezbetmemişti ilk başta. Ama 1, 2 sene sonra Unchain my heart ile yeri göğü yıktığında seneler geçse de eline koluna hakim olamayan bu yaşlı adamın seneler önceki o yeni yetme olduğuna aymıştım hemen. Aynı albümdeki Two Wrongs da benim yeni yetmeliğimin marşlarından biriydi.

* * *

Kariyerinin ilk yıllarındaki Feelin Allright yorumu hala orijinal Traffic kaydından ve bestecisi Dave Mason’dan daha fazla onunla anılıyor. John Belushi ile iyi bir ikili olma şansını yakaladıkları 1976’daki Saturday Night Live programındaki o unutulmaz düeti, Neal Schon’ün klas solosu ile bezeli tipik 80`ler rock baladı Don’t you love me anymore, 90’ların başında Bryan Adams’ın When The night comes parçası, Randy Newman’ın You can leave your hat on’u Marvin Gave’in Inner City Blues’u kişisel Joe Cocker tarihimde kilometre taşları.

* * *

Bu arada şimdi dikkat ettim Unchain my Heart sıralarında şu andaki yaşımda... ”sadece” 43 yaşındaymış... geldik... gidiyoruz... iyi ki uzaktan da olsa tanıdık bu güzel adamı. 

(*) N`oubliez jamais

Cenk Akyol

Cazkolik.com / 25 Aralık 2014

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN


Cenk Akyol

  • Instagram
  • Email

Yorum Yazın

Siz de yorum yazarak programcımıza fikirlerini bildirin. Yorumlar yönetici onayından sonra sitede yayınlanmaktadır. *.