Manouche A La Turca her şarkısıyla sarı sıcak, dertlere deva bir albüm olmuş

Eyfel kulesinden Sultanahmet camiine bir çizgi çekseniz ve gel de bu çizgiyi bir müziğe dönüştür deseniz ortaya çıkan melodiler muhtemelen Bilal Karaman`ın yeni albümü "Manouche A La Turca"daki müziği olur. Mesela kemancı Pierre Blanchard`ın "Romanipen"i, "Land of Mysteries" ya da Göksun Çavdar`ın klarnetiyle enfes işlediği "Nihavend Longa" olur.

Yeni yılın ilk albüm haberlerinden biri oldu gitarist Bilal Karaman`ın "Manouche A La Turca"sı. Albümdeki müzik kapağındaki sarı sıcak renkler gibi canlı, heyecan verici. Çavdar`ın klarneti, Blanchard`ın kemanı, Baran Say`ın ritmik bası ve Karaman`ın usta işi lezzetli gitarı albüm boyunca bir çırpıda üstünüze akıyor adeta.

Karaman`ın Django Reinhardt ve Bireli Lagrene gibi iki farklı neslin ustalarından aldığı ilhamı kendi duygu coğrafyasına tercüme etmesi albümün en hoş yanı. Karaman`ın, Eray Aytimur`un Hürriyet`te yayınlanan röportajında bu iki isme Neşet Ertaş`ı da dahil etmesi de bunun ispatı.

Manuştan önce A La Turca kavramında bir duraklamak lazım. İki asrı aşkın batılılaşma maceramızın müzikte ve sokakta en can alıcı kavramlarından biri "A La Turc"a. Çoğunlukla Avrupalı seyyahlar gibi `orientalist` bakılan kavram manuş müzikle kestirmeden, kısa devre yaparcasına tabandan ve samimi bir sonuç alıyor bence. Müzikleri kendi samimiyet havuzunda, kendi doğallığında birbiriyle seviştiren içtenliği farklı kültürleri hayatın ritminde eritiyor. Karaman`ın albümünde bir bakıyorsunuz "Nihavend Sirto", "Bekledim de Gelmedin" (özellikle bu şarkıdaki Bilal Karaman Hüseyin Kemancı icraları tam derde deva cinsinden), "Darıldın mı Cicim Bana"lar birer enfes manuş swinge dönüşmüş, müzik hayatınıza renk, içinize neşe ve samimiyet katmış. Bilal Karaman bu işi iyi yapmış, hakkıyla yapmış, doğru yapmış.

Feridun Ertaşkan

Cazkolik.com / 14 Mart 2018, Çarşamba

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN