Bırakın hâlâ zamanım varken yeni şeyler söyliyim

Robert Plant`i sahnede popüler müzik tarihinin yaşayan en büyük efsanelerinden biri olarak mı izleyeceğiz yoksa hâlâ yola ilk çıktığı günlerdeki gibi yeni heyecanların, yeni müzikal hedeflerin sanatçısı olarak mı? 17 temmuz akşamı Cemil Topuzlu Açıkhava sahnesindeki 25. İstanbul Caz Festivali konserinde onu izlerken şüphesiz çoğumuzun aklında çınlayacak şarkılar "Stairway to Heaven", "Whole Lotta Love", "Good Times Bad Times", "Cashmir" gibi sayısız hit olacak. O sahnede yeni şarkılarını söylerken bir yandan içimizde bu şarkıları mırıldanıyor olacağız.

Sanat ağır bir kelime

Oysa, Plant`in kariyerinin ikinci bölümü diyebileceğimiz solo kısmı özellikle 2000`den sonra daha farklı müzikal tercihlerin öne çıktığı bir dönem olmayı sürdürüyor. Ünlü televizyoncu Dan Rather ile geçen mart kapsamlı bir söyleşi yapan Plant müzikte `sanat` ve `zanaat` ayrımına dair konuştu. Böyle bir ayrım yapmanın gerekliliğini Led Zeppelin öncesi ve sonrası olarak tarif eden sanatçı Led Zeppelin dönemi için `sanırım benim kullanacağım terim `zanaat` olacak` diyor. Müziğe başladığında girdiğin dünyaya delicesine aşık oluyorsun, eğlence, o yaşam, kalabalıklar, bunun harika bir şey olduğunu düşündüm, bu yüzden eğlence sanatının üyesiyim, evet, bu bir zanaat.

Plant, 2014 yılı albümü "Lullbay and… the Careless Roar"dan beri müziğinde alışılmadık ritmleri kendi doğallıklarında birleştiriyor. Grubu "The Sensational Space Shifters" ile beraber çalıştıkları son albüm "Carry Fire" da bu müziğin devamı niteliğinde. Bu müzik, tipik bir rock değil, daha ziyade rock, folk, world ve geleneksel soundların karışımı, hatta, rock belki içinde en az olanı. Led Zeppelin`in soundunda blues damarı ise zaten hep vardı. Zeppelin`i üne kavuşturan grubun markası olan Plant`in inanılmaz sesi. Bu konuda gerçek bir ikon. Aradan geçen bunca yıla ve onca yaşa rağmen sesinin formu hâlâ çok iyi.

Stilistik huzursuzluk

Plant`in son albümü Orta Batı Amerika folk ve roman soundunu andıran bir müzik "The May Queen" ile başlıyor. Sesinin performansı, evet, dediğimiz gibi hâlâ iyi. Kontrüllü. Albümün ikinci şarkısı "New World" bir anlamda Led Zeppelin`in 1970 tarihli üçüncü albümünde yer alan ve belki birkaç milyar kez dinlenmiş "Immigrant Song" ile bütünüyle karşıt perspekifte bir çalışma. Yeni albümdeki "New World" ve beşinci sıradaki "Carving up the World Again" gibi besteler sömürgeciliğin, göçmenliğin, milliyetçiliğin yarattığı sorunlara karşı duyarlı şarkılar. Tanınmış bir eleştirmen Plant`in yeni besteleri için `stilistik huzursuzluk` tanımlamasında bulunmuş.

En sıkıcı soru hangisi?

Bunlar bir yana Plant`in her zaman, ama her zaman karşılaştığı en sıkıcı soru yeniden bir araya gelecek misiniz sorusu. Bu soruyu en son Esquire dergisinin muhabiri de sormuş, eğer cevap vermezseniz editörüm beni işten atar diye de mızmızlanıyor. Adam ne desin ki. Bu soruları soranların çoğu Led Zeppelin`e dair esaslı bir fikre sahip bile değil. Biri, haklarında bildiğim tek şey John Bonham`ın uzun yıllar önce öldüğü diyordu mesela. Gerçek şu ki diyor Robert Plant `son onbeş yılda yaptığım işlerden son derece memnunum. Hayranlarımın çoğunun da sevdiğini biliyorum. Bunu bilmek doğru ir iş yaptığımı düşünmemi sağlıyor. Bunu niye değiştireyim ki. Artık 70 yaşımı aştım, niye o eski şarkıları hâlâ söyleyip durayım. Akranlarımın zamanının yarısı vaktini hastanelerde geçiriyor, bırakın hâlâ zamanım varken yeni şeyler söyliyim`.

Peki ya para?

Allison Kraus ile yaptığı işler ikinci döneminde en öne çıkan işlerdi. `Sonra beraber bir albüm daha yapmayı istedik ama ilkiyle aynı standardı yakalayamadık. Birlikte hâlâ bir şeyler yapabilir miyiz diye arada konuşuyoruz. Bunu bilemeyiz` diyor. Bu noktada Esquire muhabirinin sorduğu `peki ya para` çiğ, kaba ve yakışıksız. Zaten Plant `peki ya zaman` diye cevaplıyor. `Benim için başarı yeniden o günlere dönmek değil` diyor, `şimdi hayatımda bu grupla, bu albümle, bu müziklerle olduğum noktadayım, Led Zeppelin`le değil`.

Cazkolik.com / 16 Haziran 2018, Cumartesi

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN