Best of`ların birbiri ardına yayınlandığı günlerde milenyumun ilk yılına uzanıyoruz, 2000 yılına, yeni bin yılda hangi albümleri baş tacı etmişiz?

Down Beat dergilerinden oluşan arşivlerini Cazkolik`e hediye ederek içerik olarak yeniden değerlenmesini sağlayan İKSV - İstanbul Caz Festivali`ne çok teşekkür ederiz.

Her yıl sonu hayatın her alanında biten yıla ait değerlendirmeler yapılır, best of`lar yayınlanır, tercihler ve nedenler tartışılır. Bu yıl biz de yaptık, şu an halen yayında ve çok okunuyor. (Yerli ve yabancı albümlerde `Best of 2013` değerlendirmelerini okumak ve listeleri incelemek için bu satıra tıklayın) ama bu yazıda yine yılın en iyi albümleri anlamında ama yakın geçmişe yönelik bir nostalji yapmak istiyoruz...

Milenyumun ilk yılında yılın en iyi caz albümleri hangileriydi hatırlıyor musunuz?

Böyle söyleyince kulağa hoş geliyor ama milenyumun ilk yılı dediğimizin üzerinden 13 yıl geçti, şimdi 30 yaşında olup orta yaşın ilk basamaklarını tırmanmaya başlayanlarımız o zaman daha 17 yaşında gencecik çocuklardı. Bu da bize zamanın nasıl hızlı aktığını gösteriyor ki başlı başına hüzün verici bir konudur bu... Hiç girmeyelim oraya...

Down Beat gibi caz tarihi yazılırken her şeye tanık olup nakleden büyük caz magazinleri biz cazseverlere böylesi konularda da önemli arşivler miras bırakıyor. Aşağıda inceleyeceğiniz liste derginin Ocak 2001 sayısının özel dosyası olarak okura ulaştı. Derginin yazarları 2000 yılında yayınlanan albümlerden seçtiklerini küçük notlar eşliğinde okurlarıyla paylaşmışlardı. Biz de bu geniş dosyadan sadece değerlendirmelerde 5 yıldız almış albümleri (ki onların bile tamamı değil) listeledik ve yakın geçmiş nostaljisine dalıp gidelim derken bir yandan belki de duymadığnız ya da unuttuğunuz albümlerin keşfine de yardımcı olsun istedik.

Paul Bley, Gary Peacock, Paul Motian; "Not Two, Not One" (ECM, 2000)

Üç büyük müzisyenin ikibin yılı albümü listenin ilk sırasındaki çalışma ama bu liste birden sona doğru bir sıralama değil, bu açıdan düşünmeniz daha doğru olur. Üçlüden Paul Motian 2011 yılında bu dünyadan ayrıldı ama diğer iki müzisyen hala çalmaya devam ediyor. Caz yazarı Will Smith albüm için düştüğü notta kaydın cazda yeni fikirlere açık dinleyicilerin hayli beğeneceği tarz çalışma olduğunun altını çizerken yeni müzikal keşiflerin kimi zaman giderek yükselen güzellikte duygular yaratmakta başarılı olduğunu ısrarla belirtiyor ve albümü Down Beat için az takdir edilen 5 yıldızla ödüllendiriyor.

Chick Corea; "Standards" (Stretch, 2000)

Chick Corea`nın caz standartlarını solo kaydettiği albümün üzerinden demek 13 yıl geçmiş! Derginin yazarı Ted Panken albüm için; "Piyanonun orkestral potansiyeliyle solo format özgürlüğünü kullanarak standartlara taze, armonik , yeni perspektifler getirerek parçaları kişisel tablolara dönüştürüyor" diyor.

Bill Frisell; "Ghost Town" (Nonesuch, 2000)

Eleştirmen James Hale gitar efsanesinin o yıl ki albümü "Ghost Town" için `albümdeki her şey Frisell`in imzasını taşıyor` diyor ve ekliyor; `böyle olduğu için de başka hiç bir gitaristin böylesi katmanlardan oluşan bir müziği çoğaltma, kopyalama imkanı olduğunu sanmıyoum.`

Dave Holland Quintet; "Prime Directive" (ECM, 2000)

Bir cazsever, bir caz CD`sinden daha fazla ne isteyebilir? Büyük bir caz grubu, yaratıcı malzeme, zengin ve farklı ensemble soundu, yaratıcı sololar, anlık karşılıklı etkileşimler, bol bol yakılan enerji... Charles Mingus`tan beri hiç bir basçı bir grubu onun kadar silinez bir damga vurmamıştır.

Joe Lovano; "52nd Street Themes" (Blue Note, 2000)

Joe Lovano albümüyle 1940`ların sonu, 50`lerin başlarındaki patlayıcı kişisel stillerle dolu caz dönemiyle, cazın iyice dans müziğine dönmeye başladığı kavşak noktasında müziğiyle caz tarihi için ilham verici bir tutkuya sahip olduğunu göstermiştir.

New York Art Quartet; "35th Reunion" (DIW, 2000)

Bu güçlü albümde müzisyenler her zamankinden daha derinlikli ve güçlü çalıyor, daha fazla netliğe ve empatiye sahip. (Paul De Barros)

Chico O`Farrill; "Carambola" (Milestone, 2000)

Bu albümde bir netlik, hatta bir usta için bile nadir görülen bir bütünlük duygusu var. Kariyerinin bilgece ve neşeli ifadelerinden. (Fernando Gonzalez)

Marc Ribot y Los Cubanos Postizos (Atlantic, 2000)

İlk albümlerinden çok dah iyi, hatta onların canlı olarak yaptıkları işlerden de daha iyi. (Jim Macnie)

Chucho Valdes; "Live at the Village Vanguard" (Blue Note, 2000)

New York`un parlak ışıklarının altına gelen Cuban cazı gönlümüzü kabartıyor. Chucho Valdes`in derinlikli ve güçlü icrası burada böyle bir müzik yankılanmdı izlenimini uyandırıyor.

Cazkolik.com / 03 Ocak 2014, Cuma

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN