Jim Beard

James Arthur Beard Philadelphia, Pennsylvania doğumlu Amerikalı piyanist, klavyeci, besteci, aranjör ve prodüktördür. Yüzün üzerinde yayınlanmış bestesi bulunan Beard, Dizzy Gillespie`den Brecker Brothers`a, Dianne Reeves`ten Meshell Ndegeocello`ya, Toninho D`Horta`dan Steve Vai`ye oldukça farklı stillerden gelme müzisyenlerle kayıtlar yapmış ve Steely Dan, Pat Metheny, John McLaughlin ve Wayne Shorter gibi isimlerle dünyayı dolaşmış çok yönlü bir sanatçıdır.

Erken yaşta müzikle ilgilenmeye başlayan Jim Beard beş yaşında tubayı denemiş, daha sonra davul ve saksafon çalmıştır. Ailesinin kararıyla 7 yaşında Mary Anne Rietz`ten klasik piyano eğitimi almaya başlayan Beard onlu yaşlarında Don Sebesky`den aranjörlük ve Roland Hanna`dan caz piyanosu dersleri almış, ayrıca birkaç yıl boyunca George Shearing`le özel olarak çalışmıştır. Sanatçı onlu yaşlarında kendisini en çok etkileyen müzisyen ve gruplar olarak Oscar Peterson, George Shearing, Erroll Garner ve The Thad Jones / Mel Lewis Jazz Orchestra`nın yanısıra Elton John, The Beatles, Stevie Wonder, Steely Dan ve Earth Wind and Fire`in isimlerini saymaktadır. On beş yaşına gelmeden klarnet, saksafon ve double bass çalmayı da öğrenen Beard, 16 yaşında Hal Schiff yönetimindeki The American Youth Jazz Orchestra ile ilk denizaşırı turnesine çıkmıştır. Indiana Üniversitesi`ne devam ettiği sırada Slide Hampton ve Red Rodney gibi isimlerle profesyonel olarak çalışma olanağı bulmuş, ayrıca Jon Herington, Kenny Aronoff, Bob Hurst ve Chris Botti`nin de yer aldıkları bir bar grubunda çalmıştır. Üniversite yıllarında en çok etkilendiği müzisyenler Herbie Hancock, Wynton Kelly ve Prince`tir. 1985 yılında New York`a yerleşen Jim Beard kısa süre içinde kendisini çağdaş caz çevrelerinde kabul ettirmeyi başarmıştır. Daha ilk yılında John McLaughlin’in Mahavishnu Orkestrası`nın turne elemanıdır; ayrıca Bill Evans (saksafoncu) ve Mike Stern`le çalışmaya başlamış ve Dave Liebman`la kayda girmiştir. Bu çalışmalarına ilaveten Mike Stern, Bob Berg. Bill Evans ve Eliane Elias`ın albüm kayıtlarının prodüktörlüğünü de yapmıştır. Sanatçı 1986 yılında Wayne Shorter`la başlattığı müzikal ilişkisini 2000 yılına dek sürdürmüş, 1988`de John Scofield`in grup elemanı olmuş, 1992/1993 yıllarında da Pat Metheny’nin ‘Secret Story’ projesi kapsamında dünyayı dolaşmıştır. Erken New York döneminde Michael Brecker ve John McLaughlin`in plakları için yazdığı bestelerle kendini besteci olarak da kabul ettiren Beard`in mizah ve öngörülmezlik gibi unsurları ve klasik formaları bir araya getiren benzersiz bir stili vardır. Birçok Beard bestesi önde gelen caz müzisyenleri tarafından kaydedilmiştir, örneğin "The Wait" John McLaughlin tarafından; "Riddle Me This" Bob Berg tarafından; "In The Hat" Victor Bailey tarafından; "Ode to the Doo Da Day", "Quiet City" ve "The Gentleman and Hizcaine" Michael Brecker tarafından ve "I`ll Miss You" Bill Evans (saksafoncu) tarafından. 1990`lar ve 2000`ler boyunca Jim Beard`in müzisyenlik, bestecilik ve prodüktörlük alanlarındaki faaliyetleri devam etmiş ve `müzisyenlerin müzisyeni` olarak anılan sanatçı gerek sahnede, gerekse stüdyoda Victor Bailey, Rosa Passos, Ralph Bowen, Jon Herington, Steve Vai, Madeleine Peyroux, John Mayer, Walter Becker, Richard Bona, Esperanza Spalding, Steely Dan, Meshell Ndegeocello, Al Jarreau, Dizzy Gillespie. Chris Botti, David Sanborn, Bela Fleck, Larry Carlton, Vince Mendoza ve Kenny Garrett gibi isimlerle piyanistlikten kompüter programcılığına ve kayıt prodüktörlüğüne uzanan geniş bir spektrumda çalışmalarını sürdürmüştür. Müzik prodüksiyonları ve besteleri tam 7 kez Grammy`ye aday gösterilen Jim Beard, 2007 yılında Randy ve Michael Brecker`in `Some Skunk Funk` parçasındaki performansıyla bu ödülü kazanmayı başarmıştır. Sanatçı Berklee College of Music (Boston), the Mason Gross School of the Arts at Rutgers University, the Sibelius Academy (Helsinki) ve the Aaron Copland School of Music`te (New York) eğitmenlik de yapmıştır.

Jim Beard diskografisi: Solo Kayıtlar: Song of the Sun (1990), Lost at the Carnival (1994), Truly (1997) Advocate (1999), Revolutions (2008).

Arto Peştemalcıgil

Cazkolik.com / 26 Ağustos 2013, Pazartesi

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN